Drie weken geleden ontving ik een mail van Krystle, ze had mijn prentenboek De reis van Sterretje aangeschaft na het plotseling overlijden van haar moeder Rose.

Captured by Krystle
Ze schreef:
“Vandaag ontvingen wij het boek ‘De reis van sterretje’. Omdat ik dit kocht voor mijn twee kinderen, en je er 2 gelukspoppetjes op had geplakt, kreeg ik een warm gevoel van dankbaarheid. Toen zijn we meteen het boek gaan lezen.
Ik ben mijn moeder, hun oma, plots verloren 3 weken geleden. Dus het is fijn het op deze manier bespreekbaar te maken, ze zijn 4 en 7. Toen kwamen mijn neefje en nichtje op bezoek, zij is 9 jaar en wauw zij was ineens zo enthousiast en ging uit haar zelf dichten. Wist niet eens dat ze dat kon. Ik heb haar het boek meegegeven.
Bij deze wil ik zeggen hoe dankbaar ik en zij zijn met dit boek, in deze treurige periode.”
Juiste moment
Haar bericht kwam op het juiste moment voor mij. Het was een dag waar ik mij afvroeg of ik nog wel op mijn levenspad liep en wat mijn bijdrage aan deze wereld eigenlijk was. Toen ik haar warme woorden las, keek ik even terug in de tijd naar de reden waarom ik destijds De reis van Sterretje heb geschreven, het bespreekbaar maken van ziekte en/of verlies van een dierbare.
Verlies
Verlies is een onderwerp waar tijdens het leven weinig over gesproken wordt, zeker met kinderen, terwijl verlies, maar ook de dood, bij leven hoort.
Een ontmoeting met rouw is voor iedereen anders. Er zijn geen regels, rouw houdt zich niet vast aan tijd en verlies verwerkt iedereen op zijn eigen wijze.
De een valt in een donker gat, de ander gaat door met (over)leven.
De een kan niet stoppen met huilen, de ander laat nauwelijks een traan (wat niet inhoudt dat er geen verdriet of gemis is).
De een loopt weg, de ander wordt boos.
De een wil erover praten, de ander absoluut niet.
Probeer je daar niet aan te storen. Respecteer elkaar en laat iedereen op zijn eigen manier rouwen, want ik ben jou niet en jij bent mij niet.
Verlies hoort bij LEVEN en het brengt iets moois met zich mee…, VERBINDING! Samen voelen, samen zijn, samen beleven, samen herdenken, samen verlies delen ook al is de wijze waarop wellicht anders.
Een liefdevolle verbinding
In het prachtige eerbetoon aan Rose (vrouw, moeder, oma en geliefd door velen) lees je over een pure liefdevolle vrouw, die zich verbond met het LEVEN en iedereen die op haar pad kwam. En dat doet ze nog steeds, ook na haar plotselinge overlijden. Ze verbindt mensen, zowel op haar uitvaart als hierna in de tijd die nog komen gaat. Haar dochter Krystle doet hetzelfde, zij verbindt zich weer met mij, een volledig onbekende, door ‘gewoon’ even de tijd te nemen en te doen wat haar hart ingeeft.
Een kleine moeite… toch?
Ik ben in ieder geval dankbaar, voor de levensles Verbinding die ik heb mogen ontvangen. Zeker aan het einde van een jaar, dat niemand zal vergeten.
Liefs, Esther
♥♥♥
Wil je meer lezen over het levensverhaal van Rose? Klik dan hier.
Wil je lezen over mijn ontmoeting met rouw na het overlijden van mijn vader? Klik dan hier.