Ze komt binnenlopen en ploft neer op de bank. “Ik weet het niet meer”, zucht ze diep. Ik kijk naar haar, zie de wanhoop. De tranen zitten hoog maar ze wil ze niet laten gaan. Ze slikt een paar keer en kijkt snel weg. Terwijl ze zich herpakt, zucht ze nog een keer diep en begint te vertellen over dat ze in gedachten steeds vastloopt. Ze wil het anders, maar weet niet hoe.
“Het blijft maar malen in mijn hoofd, wat als… en dan…. Mijn hoofd blijft overuren maken, ik word er zo moe van.”
Terwijl ik de doos tissues uit de kast pak, omdat haar make-up zich langzaam verplaatst over haar gezicht, vraag ik haar: “Wat zou jij graag willen?”
Ze blijft een tijdje stil terwijl ze haar ogen dept met een tissue en kijkt me dan verward aan: “Ja, dat weet ik dus niet. Ik weet niet wat ik wil.”
“Luister eens naar je hart”, vraag ik haar, “wat zegt je gevoel?” Geïrriteerd kijkt ze me aan en zegt “als ik dat zou weten…, zat ik hier niet.”
Ik sta op, steek een hand naar haar uit en zeg: “Zullen we je hoofd dan eens wat rust gunnen en gaan ontdekken wat je hart fluistert?” “Ja, graag”, fluistert ze zacht terwijl ze mijn hand vastpakt.
Liefs, Esther
♥♥♥
Dit is een moment opname uit de training ‘keuzes maken vanuit je hart‘ met toestemming van de deelnemer.
Voor meer informatie over deze training, klik hier ♥!